Βιογραφικό

Ο Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ ο “εύθυμος μελαγχολικός”, όπως τον έλεγε ο Πούσκιν γεννήθηκε στο Σορότσιντσυ της Ουκρανίας τον Μάρτη του 1809 και πέθανε από την πείνα τον Φλεβάρη του 1852 στη Μόσχα. Τα παιδικά του χρόνια πέρασαν ξένοιαστα στο πατρογονικό. Από το γυμνάσιο ακόμα οργανώνει σκετς και θεατρικές παραστάσεις σε πολλές από τις οποίες παίζει και ο ίδιος. Νεότατος διορίζεται γραφιάς 14ης κατηγορίας στην Πετρούπολη όπου φυτοζωεί ανάμεσα στη φτωχολογιά, πνιγμένος στην ασημαντότητα και τη μιζέρια. Αργότερα κατορθώνει με τη βοήθεια φίλων να διοριστεί δάσκαλος σε παρθεναγωγείο και στη συνέχεια καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Πετρούπολης. Λόγω της επισφαλούς υγείας του από το 1836 ως το 1848 τον περισσότερο καιρό του τον περνάει στη Ρώμη, από όπου και πηγαίνει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα το 1848. Επιστρέφει από εκεί στη Μόσχα με έντονα διαταραγμένα νεύρα. Τέσσερα χρόνια αργότερα βρίσκεται σε πλήρη εξάντληση νεκρός μπροστά στις εικόνες. Το έργο του Γκόγκολ ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της εποχής του. Δεν είναι μόνο αυτός που διείσδυσε και περιέγραψε απέριττα και πειστικά την ρωσική πραγματικότητα, είναι αυτός που ανεδείχθη σε αξεπέραστο παρατηρητή και της πιο μικρής λεπτομέρειας, διαθέτοντας την πιο δυνατή όσφρηση και ευαισθησία που γνώρισε, εκτός του Τσέχωφ, η ρωσική λογοτεχνία. Η δυναμική του έργου του ξεπέρασε τις προθέσεις του, δίνοντας σε αυτό μια διάσταση οικουμενική. Γι’ αυτό και τα αριστουργήματα του, όπως ο Επιθεωρητής και οι Νεκρές Ψυχές, αλλά και ο Τάρας Μπούλμπα, το Μίργκοροντ ή τα Αραβουργήματα, εκδίδονται αδιάκοπα και έχουν φανατικούς αναγνώστες σε όλον τον κόσμο.