Ντάριο Φο

Συγγραφέας

Βιογραφικό

Ιταλός θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος, ηθοποιός, θεατρικός σκηνοθέτης και συνθέτης, ο Ντάριο Φο, γεννήθηκε το Μάρτιο του 1926 στο Λεγκιούνο-Σαντζιάνο της ιταλικής επαρχίας Βαρέζε. Παρά την αρχική του επιθυμία να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Μιλάνο, γρήγορα συνδέθηκε με τα λεγόμενα μικρά θέατρα (teatri piccolo) στα οποία παρουσίαζε αυτοσχέδιους μονολόγους. Το 1951 γνώρισε τη μετέπειτα σύντροφο της ζωής και της θεατρικής του πορείας, Φράνκα Ράμε, η οποία καταγόταν από θεατρική οικογένεια και από κοινού πλέον θα αφιερωθούν στο αυτοσχεδιαστικό και πολιτικό θέατρο. Θα συνιδρύσουν διαδοχικά το Μικρό Θέατρο (Piccolo Teatro) ανεβάζοντας κυρίως θεατρικούς μονολόγους, τη Νέα Σκηνή, η οποία θα διαθέτει κινούμενεςσκηνές, το αφηγηματικό θέατρο (Teatro di Narrazione) στο οποίο δεν υπάρχουν ηθοποιοί που παίζουν ένα δραματικό ρόλο, αλλά οι ιστορίες που αφηγούνται δίνονται υπό τη μορφή λαϊκού παραμυθιού και το Colletivo Teatrale La Commune, όπου θα παράγουν έργα βασισμένα στον αυτοσχεδιασμό.

Στα έργα του, ο Φο έχει ασκήσει κριτική στην πολιτική της καθολικής εκκλησίας, ιδιαίτερα στο θέμα των αμβλώσεων, στις πολιτικές δολοφονίες, το οργανωμένο έγκλημα, την πολιτική διαφθορά, την κατάχρηση εξουσίας του συστήματος δικαιοσύνης και έχει υποστεί άπειρες φορές την λογοκρισία τόσο από τις πολιτικές και αστυνομικές αρχές της χώρας του, όσο και της Αμερικής, της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας, αλλά και από την εκκλησία και ακροδεξιές ομάδες, καθώς η σατιρική του πένα υπήρξε πάντοτε αιχμηρή και αποκαλυπτική. Το ύφος πολλών έργων του είναι αυτοσχεδιαστικό και προσομοιάζει με εκείνο της Commedia dell’ arte, ενώ έχει αναγνωριστεί διεθνώς και μεταφραστεί σε 30 γλώσσες. Για την προσφορά του στην τέχνη τιμήθηκε στις 09 Οκτωβρίου 1997 με το Νόμπελ λογοτεχνίας και παρόλο το προχωρημένο της ηλικίας του συνεχίζει να στηλιτεύει την αναλγησία των κρατούντων και την προσπάθεια στις μέρες μας αλλοίωσης του ανθρωπιστικού πολιτισμού από τους θιασώτες της οικονομοτεχνοκρατικής ΕΕ και του ΔΝΤ.