Το τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι παρουσιάσεις ποιητικών και λογοτεχνικών κειμένων με δραματοποιημένη μορφή. Είπαμε λοι­πόν να δοκιμάσουμε κι εμείς. Έτσι υπάρχει θεατρικό σκηνικό. Τα στοιχεία του προσδιορίστηκαν από τη μεγάλη συμβολική σημασία που δίνει ο ποιητής στο έργο του σ' αυτά (Ερείπια από αρχαίες κολώνες και μια εγκαταλειμμένη βάρκα) κι από τις σκηνικές ανά­γκες της παρουσίασης. Τα ποιήματα λέγονται από ηθοποιούς που φορούν κουστούμια με μορφή θεατρικών μονολόγων. Η μουσική της Ελένης Καραΐvδρου συμπληρώνει διακριτικά την ατμόσφαιρα στο χρόνο που λέγονται τα ποιήματα. Ένα άλλο στοιχείο που υπάρχει είναι τα τραγούδια. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού μας έχει γνω­ρίσει τον ποιητή μόνο τραγουδώντας τα μελοποιημένα ποιήματά του. Έτσι υπάρχουν κάποια επιλεγμένα τραγούδια που ακού­γονται από « ηθοποιούς» μέσα στην θεατρική παρουσίαση αυτών. Κριτήριο επιλογής ήταν η μελοποίηση να είναι σύμφωνα με το πνεύμα του ποιητή. Έτσι ακούγονται κάποια τραγούδια των Μ. Θεοδωράκη και Δ. Μούτση. Ακούγονται επίσης (ηχογραφημένα) μικρές σημειώσεις - σχόλια παρμένες από την αλληλογραφία του ποιητή ή αποσπά­σματα απ' τις «Δοκιμές» του. Σκοπό έχουν να ενισχύσουν την εικόνα του Γ. Σεφέρη σαν ανθρώπου που «πάλεψε μέσα στον κόσμο με την ψυχή και με το σώμα» Όλα τα παραπάνω αποτελούν θεατρικά στοιχεία της δραματοποίησης. Ενδιάμεσα παρεμβάλλεται βιντεοπροβολή. Αυτή θέλει να βοηθήσει το μέσο θεατή να μπει στην ατμόσφαιρα της παρουσία­σης. Να γνωρίσει και να μπει στον κόσμο του Γ. Σεφέρη. Να τον γνωρίσει σαν άνθρωπο, κι έτσι η καρδιά και το μυαλό να είναι ανοιχτό όταν ακούγονται τα ποιήματα. Το περιεχόμενο της βιντεοπροβολής δεν είναι τυχαίο. Είναι αποσπάσματα από τη θαυμά­σια ταινία - ντοκιμαντέρ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου «Ημερολόγια καταστρώματος» που πήρε το Α Βραβείο ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Εκεί παρουσιάζεται «ένα ταξίδι στην ποίηση και τη σκέψη του Σεφέρη. Οι περιπλανήσεις ενός ακάματου ταξιδιώτη σε τόπους κείμενα, μουσικές, ανθρώπους, διαδοχικές επιστρώσεις εμπειρίας που σωρεύονται σ' ένα πλού­σιο υπέδαφος...»