Ο «Παπαφλέσσας» αναφέρεται στο θεατρικό έργο του Σπύρου Μελά, που γράφτηκε το 1938 και παρουσιάστηκε το 1940 από το Εθνικό Θέατρο, Ο Δίκαιος Παπαφλέσσας είναι απ’ αυτούς τούς ήρωες, παιδιά της γης. Φαντάζομαι τις φοβερές απορίες του κλειδοκράτορα του Παραδείσου, όταν ή ψυχή του διαβολόπαπα παρουσιάστηκε μπροστά του. Θα ‘ξυνε τη φαλάκρα του δυο μερόνυχτα. Να του ανοίξει την πόρτα ή να τον στείλει στο πυρ το εξώτερο; Και που να τον βάλει; Ανάμεσα στους αγγέλους θα είχε τη θέση του. Κι ανάμεσα στους διαόλους το  ίδιο. Κι όμως δε θα ‘μενε πουθενά. Όπου και να τον βάζανε θα επαναστατούσε. Ήτανε θύελλα: Ανοικονόμητη, ακράτητη, ακατεύθυντη, θολή. Οι  άνεμοι που την ξεσηκώνανε φύσαγαν από το μέρος του αγαθού κι’ από το μέρος του κακού κι απ’ όλα τα μέρη. Άλλα φυσάγανε πάντα δυνατά. Άστραφτε και βροντούσε και δεν ήξερε καλά - καλά τί στέλνει κάτω, στα σπαρτά : Την ευλογία του Κυρίου ή την καταστροφή; Ό Παπαφλέσσας αγωνιζότανε και ό ίδιος να το μαντέψει.