Βιογραφικό

Ο Δημήτρης Κεχαΐδης (1933-2005) γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Φοίτησε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου με τα μονόπρακτα έργα “Μακρινό λυπητερό τραγούδι” και “Παιχνίδια στις αλυκές” που παραστάθηκαν από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν το 1958. Από τον Κουν ανέβηκαν και όλα τα επόμενα έργα του, “Ο μεγάλος περίπατος”, “Το πανηγύρι”, “Η βέρα-το τάβλι” και “Δάφνες και πικροδάφνες”, όλα γραμμένα σε συνεργασία με τη σύζυγό του Ελένη Χαβιαρά. Το τελευταίο έργο του είχε τίτλο “Με δύναμη από την Κηφισιά” και πρωτοπαρουσιάσθηκε το 1997 από την “Εταιρεία Θεάτρου Σκηνή-Θέατρο της Οδού Κυκλάδων” του Λευτέρη Βογιατζή. Πέθανε στις 15.12.2005 στην Κηφισιά, μετά από μακρόχρονη αρρώστια. Ο Δημήτρης Κεχαΐδης ανήκει στους σημαντικότερους νεοέλληνες συγγραφείς του θεάτρου. Με βασική θεματική προβληματική γύρω από την ελληνική μικροαστική μιζέρια, ο Κεχαΐδης καθιέρωσε μια ιδιότυπη θεατρική γραφή που θυμίζει πιστή αναπαραγωγή του καθημερινού λόγου, εμπλουτισμένη με μεγάλη συναισθηματική δύναμη.

Η Ελένη Χαβιαρά γεννήθηκε στην Αίγυπτο και έζησε εκεί μέχρι τα δεκαεπτά της χρόνια. Η ουσιαστική επαφή της με το θέατρο άρχισε με τη φοίτηση της στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη το 1961 και ενώ παράλληλα σπούδαζε Αγγλική Φιλολογία. Ως ηθοποιός εργάστηκε μέχρι το 1970 και από το 1973 διδάσκει θεατρική λογοτεχνία στο Αγγλικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου σήμερα είναι επίκουρη καθηγήτρια. Η συνεργασία της με τον Δημήτρη Κεχαΐδη είναι μακρόχρονη. Το πρώτο όμως θεατρικό έργο που συνυπογράφουν είναι οι “Δάφνες και πικροδάφνες” (στο “Θέατρο Τέχνης”, το 1979). Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει ακόμα διδακτορική διατριβή με θέμα κοινωνικοπολιτιστική διαλεκτική στο αμερικάνικο θέατρο (1987), μια μονογραφία σχετική με τους γυναικείους χαρακτήρες στο έργο του Άρθουρ Μίλλερ (Acting by Gender, 1991) και άλλες μελέτες στο χώρο του θεάτρου.